بررسی واکنش فیزیولوژیکی و عملکرد برخی ارقام توت فرنگی به تنش شوری

به منظور بررسی اثر تنش شوری بر عملکرد و شاخص های رشدی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در سیستم کشت هیدروپونیک که شامل بستر پرلیت و ماسه بادی شسته شده بود، اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل چهار رقم توت فرنگی (کردستان، کوین الیزا، پاروس، سلوا) و چهار سطح شوری (صفر، 25، 50 و 75 میلی مولار کلرید سدیم) می باشد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کلرید سدیم، میزان پرولین، نشت الکترولیت، مواد جامد محلول، نکروزه شدن برگ و غلظت عناصر سدیم و کلر به طور قابل توجهی افزایش پیدا کردند. شاخص پرولین که به عنوان بخشی از راهبرد مقاومت در برابر تنش شناخته شده است با افزایش کلرید سدیم افزایش قابل توجهی یافت به طوری که بیش ترین میزان در رقم کوین الیزا و در غلظت 75 میلی مولار حاصل شد. نشت الکترولیت هم افزایش پیدا کرد که بیش ترین میزان در رقم سلوا و در غلظت 75 میلی مولار بدست آمد. شوری با افزایش میزان مواد جامد محلول، باعث بهبود کیفیت میوه گردید. بیش ترین میزان مواد جامد محلول در رقم کردستان و در سطح 75 میلی مولار حاصل گردید. نکروزه شدن برگ هم با افزایش شوری افزایش یافت. بیش ترین نکروزه شدن در رقم پاروس بدست آمد. غلظت عناصر سدیم و کلر برگ ها هم با افزایش شوری افزایش پیدا کرد. شوری عملکرد میوه، شاخص کلروفیل، محتوای آب نسبی، سفتی بافت میوه، ph آب میوه، تعداد و سطح برگ و وزن تر و خشک گیاه را به طور قابل توجهی کاهش داد. بیش ترین مقدار عملکرد (88 گرم در هر بوته) در رقم کوین الیزا و در سطح شوری صفر میلی مولار حاصل شد. با افزایش شوری، شاخص کلروفیل کاهش یافت که بیش ترین کاهش (13/24 میلی گرم در وزن تربرگ ) در رقم پاروس در سطح 75 میلی مولار بدست آمد. سفتی بافت میوه که نشان دهنده میزان استحکام دیواره سلولی می باشد با افزایش غلظت کلرید سدیم کاهش یافت که بیش ترین کاهش سفتی در رقم کردستان مشاهده شد. بیش ترین ph آب میوه در رقم کوین الیزا و در سطوح 75 میلی مولار حاصل گردید. افزایش شوری هم باعث کاهش وزن تر و خشک برگ، ریشه و میوه گردید.